OVER SIERADEN UIT DE TIJD VAN NAPOLEONOVER

De Franse Revolutie bracht in Frankrijk een breuk in de productie van sieraden. De diamant verdween formeel van het toneel, omdat ze als een symbool van de “decadente aristocratie” werd gezien en de beste goudsmeden uit Parijs verlieten het land.
De “Parijse Juwelier Coorperatie” werd verboden. Er kwamen jaren van soberheid. Na enige tijd, toen de radicale revolutionaire geest langzaam gekalmeerd was, kwamen er nieuwe impulsen op het gebied van sieraden. Toen Napoleon in 1799 werd benoemd tot Eerste Consul van de Republiek Frankrijk en de mensen weer een hoopvolle toekomst tegemoet zagen, werd de deur voor sieraden weer geopend. De diamanten keerden terug en de Camee veroverde de sieradenscene.

Vanaf 1800 werden de sieraden ontworpen als eenheid met de mode. De traditionele rokken en jurken werden langzamerhand ook vervangen door eenvoudigere en comfortabele kleding, waardoor een zekere bewegingsvrijheid voor vrouwen ontstond – wat met de mode van de XVIII Eeuw niet mogelijk was geweest. Het opende een nieuwe weg voor creatieve goudsmeden waardoor er een revolutie in de wereld van de sieraden ontstond.

De sieraden in goud en zilver waren enorm, maar met duidelijke en eenvoudige motieven en zonder invloed van de barok. Extra franje en meerdere kleuren in een sieraad werden vermeden. Er werd de voorkeur gegeven aan eenvoud en elegantie. Als er toch in kleuren werd gecombineerd, werd dit beperkt tot twee kleuren.

NIEUWE IMPERIUM EN ZIJN KEIZER

Napoleon veroverde Europese gebieden en deed de hele wereld, “La Grande Nation” versteld staan. In deze draaikolk van macht en verovering werd hij benoemd tot keizer van Frankrijk en liet hij zich kronen in december 1804. De kroon, die hij droeg, was een laurel tiara, zoals de Romeinse keizer Caesar gedragen  had, alleen was deze gemaakt van puur goud. Ze spraken toen al over de “Napoleontische sieraden”. Dit is niet alleen te danken aan de excentrieke accessoires die Napoleon droeg, maar ook om de collectie sieraden van zijn vrouw Josephine. De nieuwe keizerin hield van de luxe en had een zwak voor dure sieraden.

Een kenmerk van deze nieuwe stijl was om kleine diamanten als accent edelstenen te gebruiken. Een ander voorbeeld is de mystieke set van kettingen en oorbellen omringd door diamanten, smaragden in goud. Deze set werd door Napoleon en Josephine aan Josephine’s dochter Stéphanie de Beauharnais, gegeven toen Stéphanie trouwde met de groothertog van Baden. Elk van deze smaragden is omgeven door kleine diamanten. Erg in de mode waren ook ringen met een groot ovaal geslepen gekleurde edelsteen, die werden omringd door kleine diamanten.

Vandaag de dag is dit model overal te vinden en we vinden het moeilijk te geloven dat er een tijd was dat dit soort ontwerpen niet bekend waren. Maar destijds was het revolutionair en werd het al gezien als napoleontische sieraden. Josephine moest scheiden van Napoleon, omdat zij hem geen ​​erfgenaam kon geven. De sieraden die behoorden tot de staat Frankrijk, moest ze achterlaten, echter had ze van haar eigen geld veel sieraden gekocht die ze tot haar dood droeg.

CAMEEEN

Het snijden van intaglio’s en cameeën werd al duizenden jaren geleden gedaan, met name in Mesopotamië en Perzië, en verspreidde zich van daaruit over Europa. De interesse in het verleden, die in de loop van de 18de eeuw mede dankzij opgravingen in Italië ontstond, zorgde voor een grote herwaardering voor gesneden stenen. Verzamelaars legden collecties aan van antieke en nieuwe cameeën, en juweliers verwerkten de stenen in hun ontwerpen.

Na de Italiaanse veldtocht van Napoleon in 1796 ontstond een echte rage in cameeën, dankzij de exemplaren die hij meenam uit de pauselijke schatkamers. De latere keizer stichtte zelfs een opleiding voor steensnijders om aan de grote vraag te kunnen voldoen — Josephine de Beauharnais en haar dochter Hortense waren hier ijverige en verdienstelijke leerlingen. Hortense gaf haar intaglio’s als beschermende amuletten vaak cadeau, ook aan de generaals van haar stiefvader Napoleon. Opmerkelijk genoeg overleefden de bezitters zonder uitzondering de oorlogen.

Tijdens de kroning van Napoleon tot keizer in 1804 droegen de meeste aanwezige dames juwelen met cameeën en ook de kroon waarmee de keizer zichzelf kroonde, was ermee bezet. Het mooiste cameeënjuweel was ongetwijfeld een diadeem dat omstreeks 1809 voor keizerin Josephine werd vervaardigd door hofiuwelier Nitot. Dit diadeem werd later gedragen door Hortense, die het vermaakte aan haar nichtje Josephine van Leuchtenberg. Sinds zij trouwde met de Zweedse koning Oscar is dit diadeem één van de belangrijkste juwelen van het Zweedse koninklijk huis, waar het onder meer door bruiden wordt gedragen, dikwijls in combinatie met niet geheel bijpassende oorhangers en collier.